Afscheid van de Andes

Trouwe lezers,

Hier zijn we weer.

Voor degenen die laatst in hun vuistje lachten omdat het in Nederland warmer is dan bij Jan en Renate: hier was het vandaag 34 graden en nu zitten we om 20.30 uur buiten onze blog te schrijven bij een graadje of 26. Daar hebben jullie niet van terug hè😉.

Hoezo dat ineens?
Wel, zondag en maandag hebben we gerelaxed in San Pedro de Atacama. San Pedro ligt in een woestijn, een hele droge, want er valt zo'n 15 mm regen per jaar.
San Pedro is een oase met stoffige straatjes en een strak blauwe, heldere hemel. 's Nachts daalt de temperatuur naar 5 graden terwijl overdag de temperatuur oploopt naar zo'n 25 graden.
Ideaal om een kleurtje op te doen.
Tot zover onze toeristische informatie.

Dinsdagochtend worden we door een taxi opgehaald vanaf onze Bed & Breakfast en naar de terminal gebracht, waarna we om half 10 vertrekken naar Salta in Argentinië.
Eerst gaat het weer fors omhoog. Na een uurtje zitten we weer op 4500 meter hoogte.
Na nog eens anderhalf uur bereiken we de Argentijnse grens.
De buschauffeur helpt alle passagiers goed bij de douane en een uur later staan we allemaal in Argentinië. Voor ons alweer het 5e land!

Onze eerste indrukken: aangezien we de Andes oversteken zien we sowieso geen huizen en amper verschil qua natuur. Wel zien we de prachtige bergformaties, zoutvlaktes, vulkanen en natuurlijk woestijnen. We zien de big five van de Andes: ezels, lama's, koeien, vicuňas en alpaca's.😉 Maar dan, na véle uren, op deze hoogtes doorgebracht te hebben, zien we plots verandering. Schuin rechts beneden ons zien we in een vallei een pak met donkere wolken. 10 minuten later zet de chauffeur de afdaling in. Ver onder ons zien we de weg steeds verder naar beneden kronkelen. Hebben de bergen in eerste instantie nog allerlei kleuren en de meest mooie vormen, door erosie, een uur later, als we onder de wolken rijden, zijn alle bergen groen. Dat hebben we, behalve bij Aqua Calientes, een paar weken niet gezien. De Andes ligt definitief achter ons. Wat hebben we er van genoten. Nu rijden we door een groene vallei en de huizen die we zien doen Europees aan. Om half 8 komen we bij de terminal in Salta aan. Ondanks de lange rit en dat we best vermoeid zijn, gaan we op zoek naar een touroperator die ons naar Puerto Iguazu kan brengen. Na een kwartier stoppen we de tickets in onze backpacks. Yes! Morgen gaan we om 16.00 uur, via Resistencia en Posadas, naar Puerto Iguazu. Een busreis van bijna 25 uur. Niet echt goedkoop maar Chili en Argentinië zijn duidelijk landen met een hogere levensstandaard. Buiten de terminal pinnen we nog snel onze eerste Argentijnse pesos en we zetten ons in beweging, met onze last, voor een wandeling van bijna anderhalve kilometer naar onze hostel. Inchecken, de lompe backpacks op het bed gedumpt, en bevrijdt van onze last, wandelen we naar een pizzaria. Met een maag vol lasagne komen we terug. Slapen, dat is het enigste wat we willen. Onze buren op kamer 7 denken daar helaas anders over. Om 11 uur gaan ze met z'n drieën pal onder ons raam lekker eten met de radio aan. Vriendelijk vragen of het zachter kan, blijkt geen zin te hebben. Gelukkig als de receptionist het vraagt, worden ze stiller, wat vooral helpt zijn de talloze buien die die nacht vallen. Woensdag is een dag waarop we lekker uitslapen, rustig ontbijten en na het uitchecken, sjokken we met onze bepakking naar het park wat ligt op de weg naar de busterminal. Het is mooi weer, het zonnetje schijnt en we genieten van het park. We hebben 3 uur de tijd om naar de terminal te lopen. Aanzienlijk fitter dan gisteren komen we bij de terminal aan. Dat mag ook wel want nu hebben we een serieus lange busreis voor de boeg. Het eerste stuk naar Recistencia duurt maar liefst 13 uur. Gelukkig kunnen we 's nachts redelijk goed slapen, al is het allemaal in korte stukjes. In Recistencia moeten we overstappen op de bus naar Posadas. Opnieuw vallen onze ogen dicht. Anderhalf uur voor onze aankomst, om kwart over 10, worden we wakker. Uiteraard is het ondertussen licht geworden en we zien eindeloze prairies totdat we in Posadas aankomen. In Posadas moeten we overstappen op de bus naar Puerto Iguazu. Na een half uur wachten komt hij aan en om 11 uur vertrekken we. Als we Posadas uitrijden, zien we het landschap veranderen. De prairie maakt plaats voor een subtropisch regenwoud. Een subtropisch regenwoud waarin onze camping, waarop wij nu verblijven, zich ook bevindt. Als we de camping oplopen, kunnen we eerst niet geloven dat dit een camping is. Een vriendelijk, ietwat ouder echtpaar verwelkomt ons en leidt ons rond over hun camping. Her en der op hun terrein, wat wel op een jungle lijkt, zijn kampeerplaatsen uitgehakt temidden van allerlei subtropische bomen en planten. Overal zien we de mooiste vlinders rondvliegen. Er zijn gekko's, er is een papagaai, en we hebben ook, al moet je er van houden, grote spinnen gezien. Hier zingen we het wel een paar dagen uit. Zeker omdat wij hier vlakbij een "wel aardige" attractie hebben: namelijk de Iguazuwatervallen. Meer dan 270 watervallen vormen samen wellicht de mooiste watervallen ter wereld. Daarover hopen we de volgende keer te kunnen schrijven. Groeten van ons. Jan en Renate