Naar Bolivia
19 april 2018 - La Paz, Bolivia
Hallo allemaal,
Stel je voor: 20 graden, een strak blauwe lucht met hier en daar een wit wolkje, een terrasje in de stralende zon, een zacht briesje, wat er voor zorgt dat het super behaaglijk is, en een uitzicht over een vallei om van te watertanden.
Dat zijn de ingrediënten waarmee wij het moeten doen op onze camping.
We zijn gistermiddag aangekomen op camping Colibri in Mallasa.
Wat hebben we zoal gedaan de afgelopen dagen?
Dinsdagochtend vertrokken we met bus naar Puno. Het was een reis die voornamelijk ging over een hoogte van ongeveer 4000 hoogte. Op die hoogte groeit er nog maar weinig. Opvallend was dat er toch nog heel veel boeren zijn in piepkleine dorpjes.
De huizen zijn gemaakt van lemen muren met daken van blikken platen of stro. De valleien zijn ruim, ingesloten door hoge bergen tot 5500-6000 meter hoogte. Een bijzondere, kale wereld.
Regelmatig zagen we vrouwen langs de weg lopen terwijl ze aan hun hand met een touw, een paar koeien, ezels, schapen, alpaca's of zelfs varkens meevoerden. Zo hadden de vrouwen in de weiden, voornamelijk bestaand uit helmgras, het een stuk makkelijker. Ze konden zittend, gekleed in traditionele klederdracht, toezien op hun kudde.
Behalve het zeer stoffige Juliaca valt er niet veel bijzonders over deze reis te vermelden. Of het moet al zijn over Puno dat gelegen is aan het Titicacameer.
Daar aangekomen nemen we onze backpacks weer op de rug en sjokken we de 400 meter naar onze hostel.
We worden vriendelijk ontvangen, krijgen een bak koffie aangeboden en een prima kamer met een mooi groot bed en dat alles voor slechts €8,-.
's Avonds eten we nog een hapje in de stad en we besluiten om vroeg onder de wol te gaan om van een goede nachtrust te genieten want morgen gaat om half 6 de wekker. Een goede nachtrust die behoorlijk blijkt tegen te vallen. Meerdere keren in de nacht worden we hijgend wakker.
Dat is dus wat de hoogte met je doet. IJle lucht, minder zuurstof. Ook als je slaapt gaat je ademhaling zwaar. Een zwaar hoofd/hoofdpijn en de trap aflopen met volle bepakking doet je naar adem happen.
Woensdagochtend om half 7 komen we weer bij de busterminal aan. Om 7 uur vertrekt onze bus van Titicacatours naar La Paz.
La Paz is een grote stad, samen met het nog hoger gelegen El Alto, heeft het zo'n 2 miljoen inwoners.
Maar voordat we daar zijn moeten we eerst nog een paar uurtjes.
Na een paar uur rijden door een weinig spectaculaire omgeving (soms reden we wel langs het Titicacameer) komen we aan bij de grenspost van Desaguadero. We staan op het punt om een nieuw land in te vallen 😃. Bolivia! Het armste land van Zuid Amerika.
Volgens wat we hoorden en wat we lazen op Internet is deze grenspost een fluitje van een cent. Zeker als er maar amper 20 mensen in de bus zitten.
Daar dachten de douanebeambten echter anders over. En na ruim anderhalf uur en 3 limoenen lichter, stappen we Bolivia binnen.
De rest van de rit is wederom niet opwindend totdat we El Alto zien liggen. Al duurt het best lang om door El Alto te rijden tot aan het centrum van La Paz, we genieten volop van deze bedrijvige Boliviaanse stad die gelegen is in een fantastische omgeving.
In de terminal pinnen we onze eerste Bolivianos (1 euro is ongeveer 8 bolivianos) en winnen we wat informatie in over het OV naar Uyuni.
Buiten de terminal aangekomen schieten we een taxi aan die ons naar het lager gelegen Mallasa brengt. Met behulp van onze foto's, die we namen op Google Maps van camping Colibri, slaagt onze taxichauffeur er in om ons af te leveren bij de ingang van de camping.
Als we op het veldje aankomen waar we ons plekje mogen uitkiezen staan we met een mond vol tanden......
Wat een prachtige camping (tripadvisor gaf in 2016 en 2017 een certificate of excellence!!!!) en wat een adembenemende omgeving.
Hier willen we wel t/m zondag blijven.
En nu zitten we dan heerlijk te relaxen en schrijven we onze nieuwe blog.
Vanavond willen we een kampvuurtje maken en de aankomende dagen willen we actief de omgeving verkennen.
Groeten vanaf onze prachtige locatie, camping Colibri in Mallasa.
http://site.colibricamping.com/en/home/
Fijne avond nog en geniet van het mooie weer in het warme Nederland.
Jan en Renate
Stel je voor: 20 graden, een strak blauwe lucht met hier en daar een wit wolkje, een terrasje in de stralende zon, een zacht briesje, wat er voor zorgt dat het super behaaglijk is, en een uitzicht over een vallei om van te watertanden.
Dat zijn de ingrediënten waarmee wij het moeten doen op onze camping.
We zijn gistermiddag aangekomen op camping Colibri in Mallasa.
Wat hebben we zoal gedaan de afgelopen dagen?
Dinsdagochtend vertrokken we met bus naar Puno. Het was een reis die voornamelijk ging over een hoogte van ongeveer 4000 hoogte. Op die hoogte groeit er nog maar weinig. Opvallend was dat er toch nog heel veel boeren zijn in piepkleine dorpjes.
De huizen zijn gemaakt van lemen muren met daken van blikken platen of stro. De valleien zijn ruim, ingesloten door hoge bergen tot 5500-6000 meter hoogte. Een bijzondere, kale wereld.
Regelmatig zagen we vrouwen langs de weg lopen terwijl ze aan hun hand met een touw, een paar koeien, ezels, schapen, alpaca's of zelfs varkens meevoerden. Zo hadden de vrouwen in de weiden, voornamelijk bestaand uit helmgras, het een stuk makkelijker. Ze konden zittend, gekleed in traditionele klederdracht, toezien op hun kudde.
Behalve het zeer stoffige Juliaca valt er niet veel bijzonders over deze reis te vermelden. Of het moet al zijn over Puno dat gelegen is aan het Titicacameer.
Daar aangekomen nemen we onze backpacks weer op de rug en sjokken we de 400 meter naar onze hostel.
We worden vriendelijk ontvangen, krijgen een bak koffie aangeboden en een prima kamer met een mooi groot bed en dat alles voor slechts €8,-.
's Avonds eten we nog een hapje in de stad en we besluiten om vroeg onder de wol te gaan om van een goede nachtrust te genieten want morgen gaat om half 6 de wekker. Een goede nachtrust die behoorlijk blijkt tegen te vallen. Meerdere keren in de nacht worden we hijgend wakker.
Dat is dus wat de hoogte met je doet. IJle lucht, minder zuurstof. Ook als je slaapt gaat je ademhaling zwaar. Een zwaar hoofd/hoofdpijn en de trap aflopen met volle bepakking doet je naar adem happen.
Woensdagochtend om half 7 komen we weer bij de busterminal aan. Om 7 uur vertrekt onze bus van Titicacatours naar La Paz.
La Paz is een grote stad, samen met het nog hoger gelegen El Alto, heeft het zo'n 2 miljoen inwoners.
Maar voordat we daar zijn moeten we eerst nog een paar uurtjes.
Na een paar uur rijden door een weinig spectaculaire omgeving (soms reden we wel langs het Titicacameer) komen we aan bij de grenspost van Desaguadero. We staan op het punt om een nieuw land in te vallen 😃. Bolivia! Het armste land van Zuid Amerika.
Volgens wat we hoorden en wat we lazen op Internet is deze grenspost een fluitje van een cent. Zeker als er maar amper 20 mensen in de bus zitten.
Daar dachten de douanebeambten echter anders over. En na ruim anderhalf uur en 3 limoenen lichter, stappen we Bolivia binnen.
De rest van de rit is wederom niet opwindend totdat we El Alto zien liggen. Al duurt het best lang om door El Alto te rijden tot aan het centrum van La Paz, we genieten volop van deze bedrijvige Boliviaanse stad die gelegen is in een fantastische omgeving.
In de terminal pinnen we onze eerste Bolivianos (1 euro is ongeveer 8 bolivianos) en winnen we wat informatie in over het OV naar Uyuni.
Buiten de terminal aangekomen schieten we een taxi aan die ons naar het lager gelegen Mallasa brengt. Met behulp van onze foto's, die we namen op Google Maps van camping Colibri, slaagt onze taxichauffeur er in om ons af te leveren bij de ingang van de camping.
Als we op het veldje aankomen waar we ons plekje mogen uitkiezen staan we met een mond vol tanden......
Wat een prachtige camping (tripadvisor gaf in 2016 en 2017 een certificate of excellence!!!!) en wat een adembenemende omgeving.
Hier willen we wel t/m zondag blijven.
En nu zitten we dan heerlijk te relaxen en schrijven we onze nieuwe blog.
Vanavond willen we een kampvuurtje maken en de aankomende dagen willen we actief de omgeving verkennen.
Groeten vanaf onze prachtige locatie, camping Colibri in Mallasa.
http://site.colibricamping.com/en/home/
Fijne avond nog en geniet van het mooie weer in het warme Nederland.
Jan en Renate
Geniet er van