Een lange reis.
1 februari 2018 - Chosica, Peru
Hoi allemaal.
We zijn aangekomen in Chosica, Lima in Peru.
Eindelijk!
Het was een heel eind.
S maandags gaat de wekker om 6.00 u.
We willen vroeg vertrekken want hoe eerder we aankomen vanmiddag hoe liever want de volgende dag gaat de wekker erg vroeg want er moet dan gevlogen worden.
Om 6.30u nemen we afscheid van ons hotel in Pedernales en gaan we als "echte" backpackers op pad naar de guagua die ons 7uur later in Boca Chica zal afleveren.
Er gaat een guagua om 6u , 7u en 8uur.
Theoretisch.......
Het zal allemaal weer anders verlopen.
Als we om 6.45 aankomen blijkt de eerstvolgende guagua pas om 08.00u te vertrekken.
Mwa..... het kan altijd slechter...
We zien de bus vol druppelen. De stroom komt op gang.
We tellen hoeveel er redelijkerwijs in passen.
1,2,3...... 30 personen!
Maar dan blijken overal bankjes te kunnen uitschuiven.
Middenpaden worden volgepropt. Naast de chauffeur blijken nog 3 personen te kunnen zitten. Kinderen gaan op schoot....
De man die het geld int hangt half uit de deur.
Een baby begint te huilen. De motor wordt gestart.
Nog iemand komt aangerent.... nee! Dit zal toch niet?
Ja hoor! Als iedereen een cm opschuift past het wel.
Er gaan 48 mensen in de bus!!!
En dan... vamos... we gaan!!!
Dit gaat een serieuze uitdaging worden.
We zitten als haringen in een ton.
7 uur lang....pffff...
De chauffeur heeft echter geen haast.
Het hele dorp komt de snelheid niet boven stapvoets uit.
Een kwartier lang.
Wat is er aan de hand?
Als we het dorp uit zijn gaan we van de weg af.
Stapvoets rijden we nog 50 meter.
En stoppen....mensen stappen uit... de bus stroomt weer leeg.
Hè?
Wat gebeurt er?
Iemand legt ons in vreselijk engels uit dat het heel normaal is.
Als de laatste is uitgestapt wachten we een klein minuutje en iedereen wurmt zich weer in de bus.
?????????????
Dan zien we ineens een andere chauffeur en blijkt dat de eerste chauffeur helemaal geen chauffeur is, geen rijbewijs heeft en gewoon geldinner is.
Dus....
Vandaar die snelheid? Hij kon niet schakelen? Vandaar het rijden in het midden van de weg?
Maar goed we rijden weer.
Na 5 minuten stoppen we weer.
Wat nu?
Ah! Politiecontrole!
De halve bus stroomt leeg , politie komt binnen en vraagt alle huidskleuren die afwijken van de dominicaanse om hun paspoorten. Dus, ook de onze. En de haitianen in het bijzonder.
Na een kwartier rijden we weer.
Maar.... na 20 minuten is er weer een stop.
Politiecontrole!!!
Jongens!!! Het zal niet waar zijn. ?
Het ritueel herhaalt zich.
En zo gaat het die dag nog een keer of 8.
Als we zo'n uur gereden hebben gaat het mis.
We stoppen en verwachten politiecontrole.
Maar er is geen politie te zien.
Er blijken brandende takken op de weg te liggen en we kunnen niet verder.
Boze burgers protesteren tegen het feit dat ze soms dagen geen electriciteit hebben.
We moeten wachten op de politie die de weg moet vrij maken.
Als je ze nodig hebt, zijn ze er niet......
Na een half uur, waarin de passagiers het plaatselijke winkeltje leeggekocht hebben zijn ze gearriveerd.
We kunnen weer.
De rest van de dag gaat het redelijk vooruit.
Na, uiteindelijk ruim 9 uur komen we in Santo Domingo aan.
Wisselen van guagua en naar Boca Chica.
Nog een half uurtje, wat uiteindelijk een uur wordt en uitgeput komen we bij ons hotel aangestrompeld.
Eten! Onze geradbraakte lichamen hebben het nodig.
Om half 9 gaan we in onze vieze kamer slapen onder de klamboe.
We hebben geen zin om te klagen.
Morgen gaat om 2.15 de wekker!!!
En dat doet ie.
De hele dag vliegen we.
Eerst om 6uur naar New York. Van 25 graden naar 0 graden.
Dan van New York naar Miami. Van O naar 30 graden.
En uiteindelijk van Miami naar Lima. Heerlijke 25graden.
Om 23.30u komen we in een superfijn hotel aan in Lima.
We worden vriendelijk onthaald met een drankje.
De volgende dag, na een goede nachtrust, krijgen we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld.
We zijn klaar voor Chosica, het meisjeshuis van Hogar de Gina!!
Wat een lekker bed en een (eindelijk)warme douche allemaal niet kunnen doen!!.
Om 11u staat de taxi voor ons hotel klaar voor het vertrek naar de meiden in Chosica......
Groetjes Jan en Renate
We zijn aangekomen in Chosica, Lima in Peru.
Eindelijk!
Het was een heel eind.
S maandags gaat de wekker om 6.00 u.
We willen vroeg vertrekken want hoe eerder we aankomen vanmiddag hoe liever want de volgende dag gaat de wekker erg vroeg want er moet dan gevlogen worden.
Om 6.30u nemen we afscheid van ons hotel in Pedernales en gaan we als "echte" backpackers op pad naar de guagua die ons 7uur later in Boca Chica zal afleveren.
Er gaat een guagua om 6u , 7u en 8uur.
Theoretisch.......
Het zal allemaal weer anders verlopen.
Als we om 6.45 aankomen blijkt de eerstvolgende guagua pas om 08.00u te vertrekken.
Mwa..... het kan altijd slechter...
We zien de bus vol druppelen. De stroom komt op gang.
We tellen hoeveel er redelijkerwijs in passen.
1,2,3...... 30 personen!
Maar dan blijken overal bankjes te kunnen uitschuiven.
Middenpaden worden volgepropt. Naast de chauffeur blijken nog 3 personen te kunnen zitten. Kinderen gaan op schoot....
De man die het geld int hangt half uit de deur.
Een baby begint te huilen. De motor wordt gestart.
Nog iemand komt aangerent.... nee! Dit zal toch niet?
Ja hoor! Als iedereen een cm opschuift past het wel.
Er gaan 48 mensen in de bus!!!
En dan... vamos... we gaan!!!
Dit gaat een serieuze uitdaging worden.
We zitten als haringen in een ton.
7 uur lang....pffff...
De chauffeur heeft echter geen haast.
Het hele dorp komt de snelheid niet boven stapvoets uit.
Een kwartier lang.
Wat is er aan de hand?
Als we het dorp uit zijn gaan we van de weg af.
Stapvoets rijden we nog 50 meter.
En stoppen....mensen stappen uit... de bus stroomt weer leeg.
Hè?
Wat gebeurt er?
Iemand legt ons in vreselijk engels uit dat het heel normaal is.
Als de laatste is uitgestapt wachten we een klein minuutje en iedereen wurmt zich weer in de bus.
?????????????
Dan zien we ineens een andere chauffeur en blijkt dat de eerste chauffeur helemaal geen chauffeur is, geen rijbewijs heeft en gewoon geldinner is.
Dus....
Vandaar die snelheid? Hij kon niet schakelen? Vandaar het rijden in het midden van de weg?
Maar goed we rijden weer.
Na 5 minuten stoppen we weer.
Wat nu?
Ah! Politiecontrole!
De halve bus stroomt leeg , politie komt binnen en vraagt alle huidskleuren die afwijken van de dominicaanse om hun paspoorten. Dus, ook de onze. En de haitianen in het bijzonder.
Na een kwartier rijden we weer.
Maar.... na 20 minuten is er weer een stop.
Politiecontrole!!!
Jongens!!! Het zal niet waar zijn. ?
Het ritueel herhaalt zich.
En zo gaat het die dag nog een keer of 8.
Als we zo'n uur gereden hebben gaat het mis.
We stoppen en verwachten politiecontrole.
Maar er is geen politie te zien.
Er blijken brandende takken op de weg te liggen en we kunnen niet verder.
Boze burgers protesteren tegen het feit dat ze soms dagen geen electriciteit hebben.
We moeten wachten op de politie die de weg moet vrij maken.
Als je ze nodig hebt, zijn ze er niet......
Na een half uur, waarin de passagiers het plaatselijke winkeltje leeggekocht hebben zijn ze gearriveerd.
We kunnen weer.
De rest van de dag gaat het redelijk vooruit.
Na, uiteindelijk ruim 9 uur komen we in Santo Domingo aan.
Wisselen van guagua en naar Boca Chica.
Nog een half uurtje, wat uiteindelijk een uur wordt en uitgeput komen we bij ons hotel aangestrompeld.
Eten! Onze geradbraakte lichamen hebben het nodig.
Om half 9 gaan we in onze vieze kamer slapen onder de klamboe.
We hebben geen zin om te klagen.
Morgen gaat om 2.15 de wekker!!!
En dat doet ie.
De hele dag vliegen we.
Eerst om 6uur naar New York. Van 25 graden naar 0 graden.
Dan van New York naar Miami. Van O naar 30 graden.
En uiteindelijk van Miami naar Lima. Heerlijke 25graden.
Om 23.30u komen we in een superfijn hotel aan in Lima.
We worden vriendelijk onthaald met een drankje.
De volgende dag, na een goede nachtrust, krijgen we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld.
We zijn klaar voor Chosica, het meisjeshuis van Hogar de Gina!!
Wat een lekker bed en een (eindelijk)warme douche allemaal niet kunnen doen!!.
Om 11u staat de taxi voor ons hotel klaar voor het vertrek naar de meiden in Chosica......
Groetjes Jan en Renate
Nou gelukkig hoeven jullie voorlopig even geen kant meer op...
Groetjes!