Een (bijna) onaardse excursie!!!
29 april 2018 - San Pedro De Atacama, Chili
Hallo allemaal,
Zaterdagavond, we kunnen weer bijkomen van een paar héél bijzondere dagen.
Woensdag,als we wakker worden in Uyuni nemen we alle tijd om te genieten van ons ontbijtje. We hebben een hele dag uitgetrokken om van twee reisdagen bij te komen, Uyuni te bekijken en onze excursie te boeken naar de Salar de Uyuni.
Hoe bijzonder deze excursie wel niet is blijkt wel uit het feit dat Uyuni maar liefst 160 reisbureaus heeft die deze reis aanbieden op een bevolking van 10000 inwoners!
Uiteraard hadden we al wat op internet gekeken en ook tijdens onze reis allerlei aanbevelingen gekregen van backpackers die we hebben ontmoet.
Maar wat ons wel heel bijzonder leek , was om aan het eind van de tweede dag (onze excursie bestond uit 3 dagen en 2 nachten) te eindigen bij een hostel, 100 mtr verwijderd vanaf Aguas thermas de Polgues, een thermale bron. Toegang 6 bolivianos(ong. €0,75) voor een heerlijk bad op 4300 mtr hoogte in de vrije natuur.
Buiten is het donker, het is rond het vriespunt, sterren staan aan de hemel en wij zitten in een door een natuurlijke thermale bron verwarmd bad van rond de 35 graden Celsius..... Dat kan! Maar..... Er zijn slechts 3 touroperators die dat aanbieden. Éen hele goede maar hele dure, 1 zeer twijfelachtige én Salty Desert! Vriendelijk worden we bij de laatstgenoemde verwelkomt en een dame legt ons uit dat het enkel mogelijk is met een gids die engels spreekt. Oftewel 50 euro extra per persoon . Dat wordt dan 150 euro per persoon voor een excursie met een four wheel drive inclusief 2x ontbijt, 2x lunch, en 2x diner, engelse gids, chauffeur, 2 hotelovernachtingen(waarvan 1 overnachting in een hotel gemaakt van zout)en de bus geregeld en betaald van de grens tussen Bolivia en Chili naar San Pedro de Atacama. Bovendien worden we opgehaald van ons hotel! We accepteren het bod nog niet maar vragen bij een paar andere touroperators na voor andere pakketten maar uiteindelijk komen we aan het eind van de middag bij Salty Desert om de excursie definitief te boeken. We eten nog lekker mexicaans in het centrum en s avonds pakken we de backpacks in voor de excursie van donderdag. We zijn er klaar voor! S ochtends als we in het hotel ontbijten , zien we verderop in de straat een markt. Grappig, de straat is daar afgesloten. Minder grappig wordt het als we zien dat bij ons hotel ook alles is afgesloten. Dan zullen we met onze backpacks moeten lopen naar de touroperator. Zo gezegd zo gedaan. Daar aangekomen is het een drukte van belang. Salty Desert is blijkbaar erg populair! Om 10.15u vertrekken we voor een overweldigende reis. Na een rustige aanlooop waarbij we eerst een kudde afgedankte locomotieven uit het jaar 0 bekijken en een drpje bezoeken waar ze toeristen allerlei souvenirs proberen aan te smeren, wordt het interessanter als we in het zelfde dorpje uitleg krijgen hoe zout gewonnen wordt van de zoutvlakte van Uyuni en hoe het verder bereid wordt. Kijk! Nu begint het ergens op te lijken! Zout! Na de uitleg worden we verder gereden naar de zoutvlakte van Uyuni (salar de Uyuni). De op 1 na grootste zoutvlakte van de wereld. Een enorm gebied. Als we op het witte gedeelte zijn aangekomen, krijgen we een bijzonder tafereel te zien. Tientallen kilometers ver zien we zout, zout en nog eens zout. En zo glad als een biljartlaken. Overal aan de horizon zien we bergen. Soms zijn ze "slechts" 4500 mtr hoog. ( de zoutvlakte ligt op 3650 mtr hoogte) maar anderen zijn soms tot ruim 5000 mtr hoog en de toppen zijn bedekt met sneeuw. Ook zien we veel kegelvormige bergen, oftewel vulkanen, soms bedekt met sneeuw. Fantastisch! Allereerst stoppen we om gaten in het spekgladde oppervlak te bekijken. Door een chemische reactie borrelt er water naar de oppervlakte. Heel bijzonder. Even later stoppen we om arbeiders zout van de vlakte te zien scheppen in een vrachtwagen. Beulswerk. We rijden verder tot we bij het monument komen ter ere van Parijs Dakar...... Hierover is onze gids minder te spreken. De voertuigen reden veel kapot tijdens hun race , maar betalen....ho maar! Het humeur wordt weer beter als we 15 minuten later in een zoutrestaurant, ja, je leest het goed; een restaurant gemaakt van zout, een heerlijke warme hap krijgen voorgeschoteld. De recensies dat het eten tegen viel delen we niet! Na het eten gaan we een heel eind verder de zoutvlakte op om surrealistische foto's op de zoutvlakte te maken( zie foto's). En dan.....wordt er een eiland aan gedaan, een heuvel vol met cactussen, midden in de enorme zoutvlakte. Dit bestaat niet, dit kan niet!..... dus wél! We mogen een uur rond wandelen en dan rijden we naar ons hotel, ons zouthotel( ja , inderdaad, gemaakt van zout)waar we zullen dineren en slapen op een bed van zout. Maar niet voordat we op een gedeelte aankomen op de zoutvlakte waar een laagje water staat en waar we de zon, die ondergaat, achter de bergen, weerspiegelt zien. Dit was dag 1. Wat een dag!!! Dag 2 Werd dag 1 afgesloten met een dik wolkendek, dag 2 is heerlijk zonnig. Na een prima nachtrust en een goed ontbijt rijden we door een mooi landschap totdat we een actieve vulkaan zien. We stoppen, maken uiteraard foto's en klauteren wat op bijzondere rotspartijen en dan gaat het verder tot de eerste lagune van de dag. Steeds hoger gaat het. Totdat we op 4200 mtr hoogte zijn en de lagune zien liggen. Onze mond valt open. Wat is dit mooi! Overal bergen rondom. Sommigen bedekt met sneeuw. Sommigen hebben allerlei kleuren, veroorzaakt door de diverse metalen en mineralen die ze bevatten. En midden daar tussen in een meer, een lagune. Een groot gedeelte is bedekt met zout. Zout? Néé, legt onze gids uit, dat is borax. O? O! Maar ook een gedeelte bestaat uit water waar honderden flamingos eten zeven. Overal zijn ze en horen we hun geluiden: hé Flip! Dat is mijn plekkie! Wegwezen! Zo mooi. 20 minuten mogen we kijken en dan gaat het verder. Jammer, dat had langer mogen duren wat ons betreft. Maar niet getreurd, na een half uur weer een lagune, met nog meer flamingos. En eten; in de open lucht. Het zonnetje schijnt lekker op ons. Terwijl we genieten van het eten hebben we een fantastisch uitzicht op de lagune! Na het eten gaan we verder. De ene lagune na de andere krijgen we te zien. De een nog mooier dan de andere. Ondertussen komen we steeds hoger. Op zo'n 4600 mtr hoogte stoppen we bij de Arbol de Piedra: de boom van steen. Allerlei rotsformaties, uitgespuwd door een vulkaan temidden van een gortdroge woestijn. Wordt vervolgd. Slecht internet. Groetjes Jan en Renate
Zaterdagavond, we kunnen weer bijkomen van een paar héél bijzondere dagen.
Woensdag,als we wakker worden in Uyuni nemen we alle tijd om te genieten van ons ontbijtje. We hebben een hele dag uitgetrokken om van twee reisdagen bij te komen, Uyuni te bekijken en onze excursie te boeken naar de Salar de Uyuni.
Hoe bijzonder deze excursie wel niet is blijkt wel uit het feit dat Uyuni maar liefst 160 reisbureaus heeft die deze reis aanbieden op een bevolking van 10000 inwoners!
Uiteraard hadden we al wat op internet gekeken en ook tijdens onze reis allerlei aanbevelingen gekregen van backpackers die we hebben ontmoet.
Maar wat ons wel heel bijzonder leek , was om aan het eind van de tweede dag (onze excursie bestond uit 3 dagen en 2 nachten) te eindigen bij een hostel, 100 mtr verwijderd vanaf Aguas thermas de Polgues, een thermale bron. Toegang 6 bolivianos(ong. €0,75) voor een heerlijk bad op 4300 mtr hoogte in de vrije natuur.
Buiten is het donker, het is rond het vriespunt, sterren staan aan de hemel en wij zitten in een door een natuurlijke thermale bron verwarmd bad van rond de 35 graden Celsius..... Dat kan! Maar..... Er zijn slechts 3 touroperators die dat aanbieden. Éen hele goede maar hele dure, 1 zeer twijfelachtige én Salty Desert! Vriendelijk worden we bij de laatstgenoemde verwelkomt en een dame legt ons uit dat het enkel mogelijk is met een gids die engels spreekt. Oftewel 50 euro extra per persoon . Dat wordt dan 150 euro per persoon voor een excursie met een four wheel drive inclusief 2x ontbijt, 2x lunch, en 2x diner, engelse gids, chauffeur, 2 hotelovernachtingen(waarvan 1 overnachting in een hotel gemaakt van zout)en de bus geregeld en betaald van de grens tussen Bolivia en Chili naar San Pedro de Atacama. Bovendien worden we opgehaald van ons hotel! We accepteren het bod nog niet maar vragen bij een paar andere touroperators na voor andere pakketten maar uiteindelijk komen we aan het eind van de middag bij Salty Desert om de excursie definitief te boeken. We eten nog lekker mexicaans in het centrum en s avonds pakken we de backpacks in voor de excursie van donderdag. We zijn er klaar voor! S ochtends als we in het hotel ontbijten , zien we verderop in de straat een markt. Grappig, de straat is daar afgesloten. Minder grappig wordt het als we zien dat bij ons hotel ook alles is afgesloten. Dan zullen we met onze backpacks moeten lopen naar de touroperator. Zo gezegd zo gedaan. Daar aangekomen is het een drukte van belang. Salty Desert is blijkbaar erg populair! Om 10.15u vertrekken we voor een overweldigende reis. Na een rustige aanlooop waarbij we eerst een kudde afgedankte locomotieven uit het jaar 0 bekijken en een drpje bezoeken waar ze toeristen allerlei souvenirs proberen aan te smeren, wordt het interessanter als we in het zelfde dorpje uitleg krijgen hoe zout gewonnen wordt van de zoutvlakte van Uyuni en hoe het verder bereid wordt. Kijk! Nu begint het ergens op te lijken! Zout! Na de uitleg worden we verder gereden naar de zoutvlakte van Uyuni (salar de Uyuni). De op 1 na grootste zoutvlakte van de wereld. Een enorm gebied. Als we op het witte gedeelte zijn aangekomen, krijgen we een bijzonder tafereel te zien. Tientallen kilometers ver zien we zout, zout en nog eens zout. En zo glad als een biljartlaken. Overal aan de horizon zien we bergen. Soms zijn ze "slechts" 4500 mtr hoog. ( de zoutvlakte ligt op 3650 mtr hoogte) maar anderen zijn soms tot ruim 5000 mtr hoog en de toppen zijn bedekt met sneeuw. Ook zien we veel kegelvormige bergen, oftewel vulkanen, soms bedekt met sneeuw. Fantastisch! Allereerst stoppen we om gaten in het spekgladde oppervlak te bekijken. Door een chemische reactie borrelt er water naar de oppervlakte. Heel bijzonder. Even later stoppen we om arbeiders zout van de vlakte te zien scheppen in een vrachtwagen. Beulswerk. We rijden verder tot we bij het monument komen ter ere van Parijs Dakar...... Hierover is onze gids minder te spreken. De voertuigen reden veel kapot tijdens hun race , maar betalen....ho maar! Het humeur wordt weer beter als we 15 minuten later in een zoutrestaurant, ja, je leest het goed; een restaurant gemaakt van zout, een heerlijke warme hap krijgen voorgeschoteld. De recensies dat het eten tegen viel delen we niet! Na het eten gaan we een heel eind verder de zoutvlakte op om surrealistische foto's op de zoutvlakte te maken( zie foto's). En dan.....wordt er een eiland aan gedaan, een heuvel vol met cactussen, midden in de enorme zoutvlakte. Dit bestaat niet, dit kan niet!..... dus wél! We mogen een uur rond wandelen en dan rijden we naar ons hotel, ons zouthotel( ja , inderdaad, gemaakt van zout)waar we zullen dineren en slapen op een bed van zout. Maar niet voordat we op een gedeelte aankomen op de zoutvlakte waar een laagje water staat en waar we de zon, die ondergaat, achter de bergen, weerspiegelt zien. Dit was dag 1. Wat een dag!!! Dag 2 Werd dag 1 afgesloten met een dik wolkendek, dag 2 is heerlijk zonnig. Na een prima nachtrust en een goed ontbijt rijden we door een mooi landschap totdat we een actieve vulkaan zien. We stoppen, maken uiteraard foto's en klauteren wat op bijzondere rotspartijen en dan gaat het verder tot de eerste lagune van de dag. Steeds hoger gaat het. Totdat we op 4200 mtr hoogte zijn en de lagune zien liggen. Onze mond valt open. Wat is dit mooi! Overal bergen rondom. Sommigen bedekt met sneeuw. Sommigen hebben allerlei kleuren, veroorzaakt door de diverse metalen en mineralen die ze bevatten. En midden daar tussen in een meer, een lagune. Een groot gedeelte is bedekt met zout. Zout? Néé, legt onze gids uit, dat is borax. O? O! Maar ook een gedeelte bestaat uit water waar honderden flamingos eten zeven. Overal zijn ze en horen we hun geluiden: hé Flip! Dat is mijn plekkie! Wegwezen! Zo mooi. 20 minuten mogen we kijken en dan gaat het verder. Jammer, dat had langer mogen duren wat ons betreft. Maar niet getreurd, na een half uur weer een lagune, met nog meer flamingos. En eten; in de open lucht. Het zonnetje schijnt lekker op ons. Terwijl we genieten van het eten hebben we een fantastisch uitzicht op de lagune! Na het eten gaan we verder. De ene lagune na de andere krijgen we te zien. De een nog mooier dan de andere. Ondertussen komen we steeds hoger. Op zo'n 4600 mtr hoogte stoppen we bij de Arbol de Piedra: de boom van steen. Allerlei rotsformaties, uitgespuwd door een vulkaan temidden van een gortdroge woestijn. Wordt vervolgd. Slecht internet. Groetjes Jan en Renate
