Rancho Tipico Cueva de las Aguilas!
27 januari 2018 - New York, New York, Verenigde Staten
Beste allemaal,
De dag na het bezoek aan Dani gaan we verder naar Pedernales, een stadje op de grens met buurland Haïti.
"Of we met een mini-bus willen", vragen ze ons in het hotel in Barahona. (By the way, hier spreken ze enkel Spaans, Dominicaans Spaans, oftewel met een sterk accent en dat is best lastig).
Si!!! Doen we.
In de bus treffen we zowaar iemand aan die in Pedernales woont en goed Engels spreekt. "De reis duurt zo'n 2,5 uur" zegt hij. "Wel moeten we eerst, buiten Barahona, een half uur wachten". Op???
Na een uur rijden Door een fantastisch mooie omgeving stopt de bus in een bocht van de weg. Er rammelt wat onder de bus. Onze chauffeur blijkt tevens een goede monteur en 5 minuten later rijden we weer verder. Na 10 minuten stopt hij weer bij een soort wegrestaurant. Iedereen moet er uit, wat niet erg is, want je kunt hier naar het toilet en je kunt hier een snack halen. Opnieuw wordt er onder de bus gesleuteld. Nu duurt het ongeveer een kwartier. Jan vraagt nog of het een gróót probleem is. No, no! Het stelt niks voor en we gaan weer verder. Na 10 minuten staan we weer stil en is het definitief gebeurd met de versnellingsbak. Eh.... hoezo een klein probleem? Na een kwartier komt er een andere bus die alles en iedereen overlaad inclusief onze chauffeur die vervolgens als een soort Max Verstappen de bus naar Pedernales dendert. Waarschijnlijk om tijd goed te maken maar uiteindelijk komen we 4 uur na vertrek uit Barahona aan in Pedernales.
Pedernales is echt een arme stad. We komen eigenlijk hier om de volgende dag naar een héél erg mooi strand te gaan. Om daar te komen ben je aangewezen op een 4-wheel drive auto, zegt men. 2 jongens met brommers beweren echter, net als onze hoteleigenaar in Pedernales, dat het ook prima te doen is met een brommer, de motoconcho.
De volgende dag, zo gezegd, zo gedaan. Al is het een uur rijden over soms erg slechte wegen, de prachtige omgeving en de temperatuur van 28 graden maakt het Tot een plezierige rit. Als we bij de Glamping aankomen (zie titel) kunnen we onze ogen bijna niet geloven. Wauw. .... onbeschrijfelijk mooi. Deze camping (Glamping) is moeilijk te bereiken maar de moeite en het geld dubbel en dwars waard. Voor het verblijf in een tent betalen we maar liefst €55,- per nacht (incl. ontbijt(je) maar zooooo mooi). €55,- is hier heel veel geld. We nemen het er 3 dagen van. Zonnen, luieren, zwemmen en snorkelen.
Jan ziet Barracuda's, een pijlstaartrog en een zeeslang.
Terwijl we zitten te ontbijten, met 2 leuke Hollanders (de eersten die we ontmoeten in de D.R.) zien we een zeeschildpad langs zwemmen. Tijdens de wandeling met hun naar het strand van Bahia de las Aguilas, zien we zelfs een grote varaan. Indrukwekkend!
's Avonds genieten we in de hangmat, bij de tent, tot de zon begint te dalen om vervolgens lekker in de luie stoel de zon te zien zakken in de zee.
Nog een paar dagen relaxen en dan gaan we dinsdag naar Peru. Dan mogen we de handen uit de mouwen steken. Eigenlijk, na ruim 2 weken weinig tot niets doen, hebben we daar best wel zin in.
We wensen jullie allemaal weer een fijne zondag.
Groeten van ons.
De dag na het bezoek aan Dani gaan we verder naar Pedernales, een stadje op de grens met buurland Haïti.
"Of we met een mini-bus willen", vragen ze ons in het hotel in Barahona. (By the way, hier spreken ze enkel Spaans, Dominicaans Spaans, oftewel met een sterk accent en dat is best lastig).
Si!!! Doen we.
In de bus treffen we zowaar iemand aan die in Pedernales woont en goed Engels spreekt. "De reis duurt zo'n 2,5 uur" zegt hij. "Wel moeten we eerst, buiten Barahona, een half uur wachten". Op???
Na een uur rijden Door een fantastisch mooie omgeving stopt de bus in een bocht van de weg. Er rammelt wat onder de bus. Onze chauffeur blijkt tevens een goede monteur en 5 minuten later rijden we weer verder. Na 10 minuten stopt hij weer bij een soort wegrestaurant. Iedereen moet er uit, wat niet erg is, want je kunt hier naar het toilet en je kunt hier een snack halen. Opnieuw wordt er onder de bus gesleuteld. Nu duurt het ongeveer een kwartier. Jan vraagt nog of het een gróót probleem is. No, no! Het stelt niks voor en we gaan weer verder. Na 10 minuten staan we weer stil en is het definitief gebeurd met de versnellingsbak. Eh.... hoezo een klein probleem? Na een kwartier komt er een andere bus die alles en iedereen overlaad inclusief onze chauffeur die vervolgens als een soort Max Verstappen de bus naar Pedernales dendert. Waarschijnlijk om tijd goed te maken maar uiteindelijk komen we 4 uur na vertrek uit Barahona aan in Pedernales.
Pedernales is echt een arme stad. We komen eigenlijk hier om de volgende dag naar een héél erg mooi strand te gaan. Om daar te komen ben je aangewezen op een 4-wheel drive auto, zegt men. 2 jongens met brommers beweren echter, net als onze hoteleigenaar in Pedernales, dat het ook prima te doen is met een brommer, de motoconcho.
De volgende dag, zo gezegd, zo gedaan. Al is het een uur rijden over soms erg slechte wegen, de prachtige omgeving en de temperatuur van 28 graden maakt het Tot een plezierige rit. Als we bij de Glamping aankomen (zie titel) kunnen we onze ogen bijna niet geloven. Wauw. .... onbeschrijfelijk mooi. Deze camping (Glamping) is moeilijk te bereiken maar de moeite en het geld dubbel en dwars waard. Voor het verblijf in een tent betalen we maar liefst €55,- per nacht (incl. ontbijt(je) maar zooooo mooi). €55,- is hier heel veel geld. We nemen het er 3 dagen van. Zonnen, luieren, zwemmen en snorkelen.
Jan ziet Barracuda's, een pijlstaartrog en een zeeslang.
Terwijl we zitten te ontbijten, met 2 leuke Hollanders (de eersten die we ontmoeten in de D.R.) zien we een zeeschildpad langs zwemmen. Tijdens de wandeling met hun naar het strand van Bahia de las Aguilas, zien we zelfs een grote varaan. Indrukwekkend!
's Avonds genieten we in de hangmat, bij de tent, tot de zon begint te dalen om vervolgens lekker in de luie stoel de zon te zien zakken in de zee.
Nog een paar dagen relaxen en dan gaan we dinsdag naar Peru. Dan mogen we de handen uit de mouwen steken. Eigenlijk, na ruim 2 weken weinig tot niets doen, hebben we daar best wel zin in.
We wensen jullie allemaal weer een fijne zondag.
Groeten van ons.
Gezegende tijd samen
Groet bert
Geniet ervan.
Samen een hartelijke groet van Berend Braakman.