De Altiplano

24 april 2018 - Uyuni, Bolivia

Dag allemaal,

Altiplano: wat is dat nou weer?
Altiplano is een hoogvlakte in de Andes en beslaat delen van Peru, Chili en met name Bolivia.

Vanaf vorige week maandagmiddag, toen we terug kwamen in Cusco, zijn we steeds op een hoogte van 3000 meter of meer geweest. Op dit moment zijn we in Uyuni op een hoogte van 3650 meter.

Boven de 3000 meter groeit er niet zo gek veel meer. 's Nachts daalt de temperatuur naar waarden tussen de 0 en 5 graden. Overdag wordt het zo'n slordige 20 graden in de zon.
Door de zuivere, ijle lucht heb je een UV-factor waar je U tegen zegt. (onze zonnebrandcrème was op en daarom kochten we hier in Uyuni een flesje met beschermingsfactor 70. Lager is hier niet te krijgen).

Valt er nog wel wat te zien op die hoogte? Nou reken maar.

Vrijdag reden we met de bus naar de "vallei van de maan" (valle de la luna). Behalve dat het vervoer en de entree heel goedkoop was, was het ook nog eens bijzonder mooi (zie foto's). Tenminste wij houden hier van. We keken onze ogen uit.

Zaterdagochtend zijn we van onze camping afgedaald naar de rivier om een wandeling te maken naar een klein dorpje verderop: Lipari. We zien vrouwen, in klederdracht, prachtige bloemen van het veld snijden. Heel bijzonder, vooral als je ziet hoe droog en dor hier alles is.
Heel mooi, maar vooral indrukwekkend zijn de rotswanden; zacht gesteente wat door erosie is uitgesleten. Beeldhouwwerk en dat over meerdere kilometers lengte.
's Avonds nadat we bruin verbrand teruggekeerd zijn op de camping, eten we nog wat bij een plaatselijk restaurantje.
Een restaurantje moet je je voorstellen als een ruimte van 4 bij 4 meter (= inclusief de keuken) en er is keuze uit 3 à 4 gerechten. Bij elk gerecht zit uiteraard rijst en papa's (1 à 2 aardappels).
We sluiten de dag af met (opnieuw) een kampvuur, voor onze tent.

Zondag is een rustdag en dat hebben we wel heel letterlijk genomen.

Maandagochtend nemen we afscheid van onze leuke camping in Jupapina (Mallasa) en laten we ons door een taxi naar het busstation in La Paz brengen. In de stad zagen we levende zebra's het verkeer regelen. Studenten die, als bijverdienste, in een zebrapak het verkeer in goede banen leiden.

Om 10.00 uur vertrekken we vanuit La Paz op 3800 meter hoogte, via El Alto op 4200 meter hoogte, naar Oruro op 3700 meter hoogte. We smijten met hoogtes alsof het niets is, haha.

Misschien een leuk weetje, vooral voor de voetballiefhebber, het nationaal voetbalteam van Bolivia speelt al zijn thuiswedstrijden in La Paz. Alle uitwedstrijden in Zuid Amerika worden steevast door Bolivia verloren. Een zeer matig team. Maar...... in La Paz liggen de tegenstanders, vanwege de ijle lucht, na 15 minuten op apegapen. Zo verloor het sterrenteam van Argentinië in 2009 met maar liefst 6-1 van Bolivia.

Het duurt even voordat we door La Paz en El Alto zijn heen gereden. Maar dat is niet erg. We zien de meest mooi uitgedoste micro taxibussen, bizarre verkeerssituaties, enorm veel straatverkopers, prachtige ligging van La Paz en El Alto en de vele lokale markten langs de weg.

Een kwartier nadat we de laatste huizen achter ons hebben gelaten, komen we in een heel andere wereld terecht.
Een wereld waarin hoge, kale bergen en grote, schaars begroeide valleien het landschap bepalen. Zo af en toe komen we door een dorpje, soms door een klein gehuchtje, maar ook heel vaak zien we eenzame huisjes of kleine nederzettingen, gebouwd van lemen muren en daken van stro. Mannen of vrouwen, in klederdracht, hoeden hun vee.
De tijd lijkt hier stil te staan.

Hoe dichter we bij Oruro komen, hoe kaler het landschap wordt en we stellen elkaar de vraag: Hoe is het mogelijk dat deze mensen hier kunnen leven.

Nadat we om 2 uur in Oruro zijn aangekomen en hebben ingecheckt bij ons hotel, gaan we nog even de stad in. Oruro is een weinig interessante, arme stad met veel bedelaars. De carnavalvierders zullen het er niet mee eens zijn want in Oruro is elk jaar het op 1 na grootste carnavalsfeest ter wereld.
We besluiten om naar het beginpunt van de kabelbaan naar het "monumento a la Virgen del socavon" te wandelen. Dit hoogste standbeeld ter wereld meet 45,4 meter hoog.
Als we na een half uur bij de kabelbaan aankomen, blijkt hij gesloten te zijn. Ter compensatie verwennen we ons zelf op een heerlijke pizza in een leuk ingericht restaurant.

's Avonds duiken we er op tijd in maar opnieuw blijkt het slapen op grote hoogte behoorlijk lastig te zijn.

Na een goed ontbijt worden we vanmorgen op tijd afgezet bij de bus die ons naar Uyuni zal brengen, maar die dus niet vertrekt.......
In onvervalst Quechua vertelt de dame van de touroperator waarom hij niet gaat en wat wij moeten doen. Wij verstaan echter geen woord. Na 3 pogingen gaat ze ons voor naar een andere busmaatschappij.
En...... we vertrekken!!

In de bus zien we het landschap steeds meer veranderen in een woestijn. Het gebied is nog eenzamer dan gisteren. Al zien we wel alpaca's, lama's en nandoe's (een soort struisvogel).

Als we Uyuni naderen, zien we een grote witte vlakte.
Zout!
Salar de Uyuni. .....

Vanuit Uyuni willen we een 3daagse excursie boeken om een tour te doen door 1 van de meest bizarre landschappen van onze planeet.

Vooraf hebben we dit aangekruist als 1 van de hoogtepunten van onze reis.
Meer hierover in onze volgende blog.

Groeten van ons.

Foto’s

4 Reacties

  1. Marijke de Graaf:
    25 april 2018
    Wat een mooi verhaal weer! Alsof we er bij zijn! Goede reis verder!
  2. Dineke:
    25 april 2018
    Zo leuk om te lezen wat jullie allemaal meemaken, wat een prachtige reis.
  3. Henk en Annie Woertink w:
    25 april 2018
    Een prachtig verhaal wat genieten jullie van de prachtige schepping ps .8 en ps.104 in al zijn grootheid .
  4. Arie en Conja uit Doorn.:
    26 april 2018
    Wat bijzonder dat we jullie op een terrasje troffen. Totaal vreemde van elkaar, maar toch broer en zus. Mooie foto's hoor. We gaan jullie volgen.