Helpen in Hogar de Gina.
9 februari 2018 - Chosica, Peru
Hoi allemaal.
Terwijl er bij jullie in Nederland geschaatst word werken wij ons in het zweet in Hogar de Gina.
Nou ja... zó erg is het ook weer niet.
Al is het hier hartje zomer en lopen de temperaturen soms op tot 30 graden.
Wel warm genoeg dus om te zweten.
Aangezien de meisjes hier vakantie hebben nemen we ook de tijd voor ontspanning.
Er is genoeg te doen hier en we zijn dan ook de dag na aankomst begonnen met de lijst van dingen die we kunnen doen. Als eerste de dingen die echt moeten gerepareerd worden.
Een kraan die met een stuk doek bijeen gehouden wordt omdat ie anders door blijft stromen. Deuren die niet meer dicht willen. Lampen die stuk zijn. Etc.
Spectaculair?
Nee. Maar wel nodig.
Een mannenhand ontbreekt hier, net als geld.....
Al voelen we ons wel verplicht om te vermelden dat Adrian (hopen dat dit goed geschreven is), een neef van Rocio, hier goed werk verricht doordat hij na zijn werk hier de nodige arbeid verricht. Respect voor deze man! Maar hij kan ook niet alles doen....
Renate helpt Jan af en toe en is van groot nut bij Maria, de Venezulaanse kokkin.
Bovendien heeft ze nog onze eigen was, ons kamertje en douche met wastafel.
De douche, die berekoud water heeft....brrr...
De meisjes hier hebben allemaal een verhaal waarom ze hier zitten.
Waar het kort samengevat op neerkomt is, dat Renate op de verdieping waar de meisjes slapen wel gebruik kan maken van hun warme douche maar Jan niet.
Alleen met begeleiding mag Jan op deze verdieping klussen.
Er worden geen risico's genomen, wat wij wel goed vinden.
's Avonds nemen we de tijd om wat met de meiden te kletsen (zover dat lukt in ons boerenkool Spaans, heel vermoeiend) of om te spelen.
Omdat de meiden vakantie hebben is er overdag ook wel tijd voor iets leuks.
's Ochtends na het eten moeten de meiden eerst aan het werk en 's middags hebben ze tijd voor recreatie.
Gisteren mocht het hele spul naar een privé zwembad in een stadje een half uur verderop.
Wij mochten ook mee.
In een propvolle bus heen.
Onder de stralende zon in een prachtige tuin, compleet met palmbomen en parkieten die hier gewoon in de natuur voorkomen. En een betonnen veld om op te voetballen. Super leuk.
De terugreis werd door de mejores (oudere meiden) en de begeleiding ook in een bus gedaan.
Maar....... de kleintjes konden met de personenauto, die 's middags ons eten bracht, mee terug.
Wij moesten lachen toen we telden hoeveel pequeñas (kleintjes) op de achterbank gingen...
10!!!!
Al met al vermaken we ons hier prima.
Het is misschien niet zo spectaculair, maar uiteindelijk zijn we hier dan ook om te helpen.
Wel is het erg interessant allemaal.
Het verkeer bijvoorbeeld.
Het eten wat we krijgen, zo anders dan in Nederland.
De manier van leven in Peru. (de gemiddelde Peruaan werkt trouwens best hard, dat zagen we wel anders in de Dominicaanse Republiek)
Het leven van de meiden hier in Hogar de Gina....
We houden contact.
Prettig weekend en schaats ze!
(Wij proberen ook onze sporters te volgen in Korea.
De tijden zijn zo'n 6 uur eerder dan in Nederland.)
Groetjes Jan en Renate.
Terwijl er bij jullie in Nederland geschaatst word werken wij ons in het zweet in Hogar de Gina.
Nou ja... zó erg is het ook weer niet.
Al is het hier hartje zomer en lopen de temperaturen soms op tot 30 graden.
Wel warm genoeg dus om te zweten.
Aangezien de meisjes hier vakantie hebben nemen we ook de tijd voor ontspanning.
Er is genoeg te doen hier en we zijn dan ook de dag na aankomst begonnen met de lijst van dingen die we kunnen doen. Als eerste de dingen die echt moeten gerepareerd worden.
Een kraan die met een stuk doek bijeen gehouden wordt omdat ie anders door blijft stromen. Deuren die niet meer dicht willen. Lampen die stuk zijn. Etc.
Spectaculair?
Nee. Maar wel nodig.
Een mannenhand ontbreekt hier, net als geld.....
Al voelen we ons wel verplicht om te vermelden dat Adrian (hopen dat dit goed geschreven is), een neef van Rocio, hier goed werk verricht doordat hij na zijn werk hier de nodige arbeid verricht. Respect voor deze man! Maar hij kan ook niet alles doen....
Renate helpt Jan af en toe en is van groot nut bij Maria, de Venezulaanse kokkin.
Bovendien heeft ze nog onze eigen was, ons kamertje en douche met wastafel.
De douche, die berekoud water heeft....brrr...
De meisjes hier hebben allemaal een verhaal waarom ze hier zitten.
Waar het kort samengevat op neerkomt is, dat Renate op de verdieping waar de meisjes slapen wel gebruik kan maken van hun warme douche maar Jan niet.
Alleen met begeleiding mag Jan op deze verdieping klussen.
Er worden geen risico's genomen, wat wij wel goed vinden.
's Avonds nemen we de tijd om wat met de meiden te kletsen (zover dat lukt in ons boerenkool Spaans, heel vermoeiend) of om te spelen.
Omdat de meiden vakantie hebben is er overdag ook wel tijd voor iets leuks.
's Ochtends na het eten moeten de meiden eerst aan het werk en 's middags hebben ze tijd voor recreatie.
Gisteren mocht het hele spul naar een privé zwembad in een stadje een half uur verderop.
Wij mochten ook mee.
In een propvolle bus heen.
Onder de stralende zon in een prachtige tuin, compleet met palmbomen en parkieten die hier gewoon in de natuur voorkomen. En een betonnen veld om op te voetballen. Super leuk.
De terugreis werd door de mejores (oudere meiden) en de begeleiding ook in een bus gedaan.
Maar....... de kleintjes konden met de personenauto, die 's middags ons eten bracht, mee terug.
Wij moesten lachen toen we telden hoeveel pequeñas (kleintjes) op de achterbank gingen...
10!!!!
Al met al vermaken we ons hier prima.
Het is misschien niet zo spectaculair, maar uiteindelijk zijn we hier dan ook om te helpen.
Wel is het erg interessant allemaal.
Het verkeer bijvoorbeeld.
Het eten wat we krijgen, zo anders dan in Nederland.
De manier van leven in Peru. (de gemiddelde Peruaan werkt trouwens best hard, dat zagen we wel anders in de Dominicaanse Republiek)
Het leven van de meiden hier in Hogar de Gina....
We houden contact.
Prettig weekend en schaats ze!
(Wij proberen ook onze sporters te volgen in Korea.
De tijden zijn zo'n 6 uur eerder dan in Nederland.)
Groetjes Jan en Renate.
Het Spaans wordt vanzelf beter, daar ben ik van overtuigd.
Kijk nu al weer uit naar jullie volgende reisverhalen.