In de jungle in Palenque.

26 mei 2018 - Palenque, Mexico

Hallo allemaal,

Allereerst willen wij even duidelijk maken dat wij niet in onze tent, of vastgebonden aan een boom, belaagd worden door miljarden bloeddorstige insecten en nog veel bloeddorstigere wilde, gevaarlijke dieren, waarvan sommige dieren nog niet bekend zijn omdat alle ontdekkers opgegeten zijn.
Integendeel.
Wij zaten aan de rand van het nationaal park Palinque (is jungle) in een van de 25 cabaňas (soort hutjes) van Kin Balam. Op het terrein is ook een restaurant en een zwembad.

Behalve een heel mooi stuk langs de Golf van Mexico was de busreis van Merida naar Palenque een vrij lange, saaie zit.
Als we uit onze bus met airco komen, stappen we in een hete, vochtige atmosfeer. We waren in Piste en Merida al wat gewend maar man.....dit is toch nog wel een graadje erger. We zweten uit al onze poriën en in no time zijn onze kleren doordrenkt.
Wow!
Dit is dus waarom in films de hoofdpersonen in de jungle zo zweten...
Een hoge luchtvochtigheid en 37 graden.
De afgelopen dagen hebben we steeds deze temperatuur gehad en naar dinsdag toe zal het zelfs oplopen naar 39 graden.
Gelukkig zakt de temperatuur 's nachts een graadje of 10 en hebben we een ventilator in ons hutje zodat we redelijk kunnen slapen, althans nu wel.
De eerste nacht hadden we wat moeite met het slapen.
Zoals wellicht bekend hoor je in de jungle allerlei geluiden. Heel bekend zijn natuurlijk de krekels maar hier hebben ze chicharra's.
Een chicharra is een soort kruising van een krekel, een grote tor en een straalvliegtuig😃. Chicharra's zouden in Nederland beslist niet toegelaten worden in verband met geluidsoverlast.
De chicharra's hoorden we al toen we met de taxi naar Kin Balam reden. Daar kwam s nachts het geluid van de brulapen nog eens bij.

We moesten even wennen..... Maar het went!

Woensdagochtend starten we wat traag op en om half 12 wandelen we door het park richting de Maya tempel, ruina's hier genoemd. Tijdens de wandeling vergapen we ons aan de tropische bomen en planten waarvan wij de namen domweg niet kennen. Maar indrukwekkend is het allemaal beslist.
Soms zien we een ondoordringbaar woud, soms hele mooie bloemen en planten, wilde lianen en enorme dikke bomen, ficussen denken wij.

Als we zo'n 3 km gelopen hebben, zien we mensen bij een pad zitten dat rechts het oerwoud in verdwijnt. Op een groot bord naast hun staan een wandeling en een paar apen afgebeeld.
We vragen: "zijn daar apen"?
"Si, Mono's".
"Waar zijn ze precies"?
"Je hoort ze wel".
Wij willen die beesten wel eens zien en stappen vol vertrouwen het pad op.
We hebben amper 10 meter gelopen en er vallen allerlei vruchten naar beneden.
Dat moeten apen zijn..... onze ogen zoeken een paar enorm hoge bomen af. Een plaatselijke gids helpt ons ook mee met zoeken, maar nee hoor, we zien niks!
Dat valt nog niet mee.
De gids vertelt ons dat we beter door kunnen lopen. Verderop zullen we ze zeker zien.
Een kwartier lang wandelen we door een fascinerend woud de ene foto na de andere makend. En dan ineens als we uit een bocht komen: voor ons, hoog in de bomen..... APEN!
Een groep wetenschappers is ook aanwezig om ze te bestuderen.
14 brulapen die na een paar minuten laten horen waarom ze brulapen genoemd worden...... Zie video......

Na de apen wandelen we nog een kwartier door het woud en komen tenslotte bij de ingang van de ruina's aan.
Weinig verkopers, een lage entreeprijs en mooie ruïnes, strak gelegen tegen de hellingen van de jungle. Een gedeelte is zelfs helemaal overwoekerd door de jungle.
Volgens velen is dit de mooiste ruïne van Mexico. Volgens ons ook. En we hebben er al 2 gezien.

Voor donderdag hebben we een excursie geboekt.
Om kwart over 12 worden we opgehaald bij Kin Balam en een uur later stappen we uit bij de watervallen van Roberto Barrios.
Alweer watervallen?
Jaaaa, maar weer anders.
Prachtig blauw water in een tropisch regenwoud waar je ook heerlijk kunt zwemmen en dat is maar wat welkom bij 37 graden.

Vrijdag's wandelen we naar een reservaat waar ze dieren in nood opvangen, Aluxes genaamd.
We vermaken ons opperbest in dit park wat een soort dierentuin is. De dieren hebben hier alleen wel een groter leefgebied en een klimaat wat bij hun past.
Bovendien is dit park gelegen in een Mexicaans regenwoud waarin ze van nature leven.
Hun filosofie is om zoveel mogelijk dieren terug te plaatsen in de natuur.
Een bijzonder moment was toen we bij de krokodillen stonden te kijken dat er een verzorger aan kwam lopen met een emmer vlees.
Hij bond het vlees aan een lijn aan een dikke bamboestok en ging de krokodillen voeren.
Of Jan ook krokodillen wil voeren.....
"Eh..... nou.... eh.... nou vooruit dan".
De kunst is om een krokodil zo hoog mogelijk het water uit te laten komen.
Na een paar keer mis happen, heeft de krokodil het vlees dan toch te pakken.
De krokodil zakt terug in het water en wil het vlees niet los laten en trekt uit alle macht. Jan is daar niet op verdacht, op zoveel kracht, en bijna vliegt de bamboestok uit zijn handen.
Een paar seconden later heeft de krokodil het vlees van de lijn getrokken en zakt al smakkend het water weer in.
Is er nog iemand die een krokodil van 2,5 meter op wil vangen?

Vandaag, zaterdag, zijn we verhuisd naar de camping anderhalve kilometer verderop. Dat betekent voor ons backpacks inpakken samen met onze rugzakken en daarna anderhalve kilometer topsport, oftewel hevig transpirerend wandelen naar camping Maya bell, ons nieuwe onderkomen voor de volgende 3 nachten.
We kunnen het niet laten. We gaan weer in ons tentje.

Als de tent staat en we hebben gegeten, moeten we onmiddellijk naar de weg want ons busje kan elk moment voorrijden voor een nieuwe excursie.
Deze excursie bestaat uit een bezoek aan 2 verschillende watervallen.
Allereerst komen we na een half uur rijden aan bij de waterval van Misol-Ha. Een "gewone" rechte waterval waarbij het water zo'n 60 meter naar beneden valt.
Daarna rijden we een uur verder door het regenwoud tot we bij de andere waterval komen.
Agua Azul.
Letterlijk vertaald: blauw water.
Dit was best wel een beetje spannend voor ons omdat we ook al gehoord hadden dat het water ook wel eens modder-bruin van kleur is.
Met name als het behoorlijk geregend heeft, en dat doet het hier nogal eens want het is immers tropisch regenwoud.
Maar dat viel erg mee. Bruin was het beslist niet, het was meer blauw-grijs waarbij het meer naar blauw neigde dan naar grijs.
Verder vonden we het een erg mooie waterval waarbij het water in meerdere etappes naar beneden valt.
De plaatselijke bevolking was ook ruimschoots aanwezig: ruim 100 kramen stonden naast de waterval opgesteld om aan toeristen een beetje te verdienen.
Onderaan de waterval kon je lekker zwemmen en na de plaatselijke "middenstand" nog te hebben gespekt, brengt ons busje ons weer terug naar Palenque.
Een leuke dag.

Iedereen een mooie zondag.

Groeten uit een warm Palenque.

Jan en Renate

Foto’s