Logos Hope!

Hallo allemaal,

Een week is weer voorbij gevlogen.......

Woensdagochtend hebben we alle tijd om van ons ontbijtje te genieten en onze backpacks in te pakken.
Om 11 uur stappen we uit ons hotel en lopen richting de haven, naar de douane. Als we daar aankomen staan onze namen op een welkomstlijst en we kunnen doorlopen naar Logos Hope.
Nadat we de hoek omslaan zien we een rij mensen staan en we horen een muziekkorps spelen. De openingsceremonie is nog in volle gang.
We verwachten aan te moeten sluiten maar een beveiliger wenkt ons en we mogen alles voorbij lopen.
Een door linten afgezette lege kade scheidt ons nog van de Logos Hope en tot onze verbazing mogen we die oversteken naar een hoge trap om op het schip te komen.
We voelen ons echte VIP's als we de trap omhoog lopen. 😉
Voor de ogen van honderden mensen openen we de deur en stappen naar binnen.

We zijn op de LOGOS HOPE!

Als we ons aanmelden bij de receptie komt onze Zuid-afrikaanse host Ly-Mari, die ons verder zal helpen, al aangelopen.
Ze wijst onze hut waar we de komende 7 nachten kunnen slapen.
Later,tijdens de lunch vertelt Ly-Mari ons over het reilen en zeilen op het schip en daarna krijgen we een rondleiding.
De rest van de middag hebben we vrij en kunnen we onze hut "inrichten".
Morgen gaan we ons nuttig maken en gaan we helpen in de bookfair.

De voertaal op het schip, waar alleen maar vrijwilligers (400!) werken, is engels. Wil je goed engels leren? Kom dan naar de Logos Hope.
Bijvoorbeeld een Argentijns meisje sprak, toen ze 8 maanden geleden op het schip kwam, geen woord engels en nu spreekt ze vloeiend engels en is ze zelfs tolk.

Allerlei termen krijgen we te horen zoals: "Gaan jullie morgenochtend naar devotion?" (Ja, 3 ochtenden gedaan), "komen jullie naar de prayersnight?"

Logisch dat alles in het engels gaat met zoveel nationaliteiten aan boord. Daar komen we ook achter als er een nieuwe groep "Steppers" (vrijwilligers die 3 maanden op het schip gaan dienen) op prayersnight zich voorstelt. Zuid Korea, Oostenrijk, Jamaica, Duitsland, Brazilië, en nog veel meer landen . Ook uit Nederland is er een vrijwilliger.
Als wij herinneren hoeveel nationaliteiten wij gesproken hebben zijn het er minstens 30! We schatten dat zo'n 90% nog geen 25 jaar oud is. Ze zijn allemaal super enthousiast om 3 maanden tot 2 jaar zich in te zetten voor hun geloof.
Heel mooi.

Onze inzet begint dus op donderdagochtend.
De dag begint met devotion en daarna gaat iedereen aan het werk.
Wij hebben gevraagd of we op meerdere afdelingen mogen helpen. Zo hebben we een dagje meegedraaid in de keuken, meerdere dagen in de bookfair en in de bookhold. Afwisselend mochten we de bezoekers welkom heten, boeken prijzen, boeken op de juiste plaats terug zetten of een gesprekje beginnen met de bezoekers.
Is dat zoveel werk dan?
Nou zeker wel, er zijn dagen bij dat er meer dan 10.000 bezoekers naar de bookfair komen. De bookfair van Logos Hope staat bekend als de grootste drijvende boekenwinkel ter wereld.
De mensen zijn erg geïnteresseerd in het grote schip, de enorme boekenwinkel, de goedkope boeken en met name de vele christelijke boeken.

Elke dag komt er een lange stoet mensen het schip op. Dat begint 's ochtends zo rond half 10 tot 's avonds 9 uur. 1 dag was het zelfs zo druk dat de hele dag mensen stonden te wachten om het schip op te mogen en dat bij de temperatuur van zo'n 35 graden!
De kapster in Tampico die Jan maandag knipt was ook geweest en vertelt dat ze een uur in de rij had gestaan!

Zouden wij dat doen??

Zaterdag komen David en Gerdien weer terug op het schip van hun verlof in Nederland en Schotland. We worden een paar avonden uitgenodigd om bij hun in de hut te komen. Gerdien kenden we al vanuit onze kerk en we maken nu kennis met David. David is behalve een belangrijk persoon op het schip (manager van de bookfair) ook een hele gezellige kerel met een enorme drive. We hebben een paar hele leuke, gezellige avonden met z'n vieren.

Gerdien heeft voor ons geregeld dat we mee mogen met een minestry.
In een arme wijk van Tampico wordt er door 2 vrouwen van de plaatselijke kerk, 1 keer per week eten uitgedeeld aan een aantal kinderen in de leeftijd van 6 tot 12 jaar. Jean Claude uit Haïti, Camilla uit Argentinië en wij tweetjes , mogen deze keer mee. Van te voren hebben we een aantal activiteiten bedacht om met de kinderen te gaan doen.
En wat genoten ze.
Zingen,een bouwplaat vouwen tot een schip, voetballen etc.
Ze straalden van oor tot oor.
Jean Claude en Jan vertellen hun levensverhaal aan de kinderen en wat God in hun leven heeft gedaan.

Heel bijzonder is het dat de vrijwilligers van Logos Hope naast het werken op het schip ook de stad, of soms het binnenland in gaan om, indien het door de overheid wordt toegestaan, te getuigen van hun geloof.

Nu we dit schrijven zijn we alweer in Cancun aangekomen nadat we vanmorgen in alle vroegte de Logos Hope hebben verlaten.
We hadden een binnenlandse vlucht vanaf Tampico naar Cancun.
Morgen gaan we naar ons laatste land: Canada. Op familiebezoek .

En kunnen we een beetje bijkomen .
Het was best intensief op de Logos Hope . Allereerst het voortdurend moeten spreken van de Engelse taal. De vele aandacht die men ons schenkt. Heel lief hoor daar niet van,maar vermoeiend.
De nieuwe gezichten. Het volle programma, (wat we zelf wilden). Alle indrukken. Enzovoort.

Onze eindconclusie :

Een heel mooi iets: Gods woord brengen en vertellen over heel de wereld door een schip vol met vrijwilligers.
Gemotiveerd en bereid om een aantal jaren van hun leven te geven om dienstbaar te zijn voor hun medemens tot eer van God.

Wij waren er getuige van hoe deze "familie" zich inzet.
Verwonderd zijn we ook over de enorme stroom mensen die op zoek zijn naar boeken en bijbels.
Zeer indrukwekkend.
Lopen in Nederland de kerken leeg, elders in de wereld groeit de kerk als nooit tevoren.
Is er honger naar het evangelie.

Gods Geest werkt door!

Groetjes,

Jan en Renate