Een (bijna) onaardse excursie!!! (Vervolg)
29 april 2018 - San Pedro De Atacama, Chili
Daar zijn we weer.
Hopelijk doet het Internet het nu beter馃槈
Als we verder rijden na de Arbol de Piedra, de boom van steen, krijgen we een hongerige vos te zien, vizcachas (soort konijn met een lange staart) die zich graag laten voeren, veel vicu艌as (kleine alpaca's). En dat terwijl de omgeving droger en droger wordt.
Woestijn, woestijn. Gort en gort droog.
We bevinden ons op 茅茅n van de droogste plekken ter wereld.
Grootse uitzichten. Majestueuze bergen en reusachtige vulkanen. En zand en stenen. Heel veel zand en stenen. Aan het eind van de middag krijgen we de laatste lagune te zien: De Laguna Colorada. Een "meer" bestaand uit wit borax en water met de kleur. ....... rood!! De mineralen in deze lagune kleuren het water rood, wat de grote groepen flamingo's fantastisch vinden. Ook zijn er hier lama's. Als we wegrijden vormen er zich lange schaduwen over de dalen. Het begint te schemeren als onze auto problemen krijgt met de versnellingsbak. Tja, het is Bolivia. .... Langzaam rijden we naar het laatste bijzondere natuurverschijnsel. Als we aankomen is het helaas donker bij Sol de Ma艌ana. Een maanlandschap vol met vulkanisme. Rokende geisers en pruttelende modderpoelen. Een geur van rotte eieren verspreidend. Z贸 bijzonder, z贸 imopperend, maar ook z贸 jammer dat we dit bizarre schouwspel niet bij daglicht kunnen aanschouwen. Maar er is niks aan te doen. We verlaten dit maanlandschap op 4900 meter hoogte en dalen af naar 4300 meter hoogte om bij het hostel bij de termale bron, zoals vermeld in het begin, aan te komen. We zijn wel moe, maar een lekker bord spaghetti geeft ons nieuwe energie en om half negen besluiten we om onze badkleding mee te nemen om dat bijzondere bad te nemen. En jongens, 贸贸贸贸贸h; wat is d谩t lekker! Na een uurtje onder de sterrenhemel vinden we het wel mooi geweest en wandelen we terug naar onze slaapzaal in ons afgelegen hostel in de woestijn. Net als 4 andere backpackers, jeugdigen uiteraard, dromen we nog na van de prachtige dag. En hoogteziekte? Alleen nadat Renate uit het warme water stapte voelde ze zich niet goed. Na een kwartier was dat gelukkig weer voorbij. Verder hadden we geen enkele last. Renate besluit de laatste ochtend lekker in bed te blijven, terwijl de anderen de zonsopkomst meemaken in het termale bad. Rond 8 uur worden we naar de laatste hoogtepunten van de excursie gereden. Maar die vallen eigenlijk een beetje tegen na al dat moois van gisteren. Rond kwart voor 10 komen we aan bij de grens met Chili. Het stempeltje van de Boliviaanse douane is rap gehaald. De Chileense douane doet er iets langer over (2,5 uur) en dan rijden we ons vierde land binnen. Onze buschauffeur brengt ons in een uur tijd van 4500 meter hoogte naar een bescheiden 2500 meter in San Pedro de Atacama. Als we uitstappen is het 25 graden! Hier boeken we de busreis naar Salta in Argentini毛 voor dinsdag, pinnen een paar Chileense pesos (200.000) en komen we aan in onze Bed&Breakfast. Hoe mooi God het gebied heeft geschapen wat wij mochten bezoeken, laat zich niet beschrijven. De foto's helpen misschien een beetje. We wensen iedereen een fijne zondag toe. Groetjes Jan en Renate
Hopelijk doet het Internet het nu beter馃槈
Als we verder rijden na de Arbol de Piedra, de boom van steen, krijgen we een hongerige vos te zien, vizcachas (soort konijn met een lange staart) die zich graag laten voeren, veel vicu艌as (kleine alpaca's). En dat terwijl de omgeving droger en droger wordt.
Woestijn, woestijn. Gort en gort droog.
We bevinden ons op 茅茅n van de droogste plekken ter wereld.
Grootse uitzichten. Majestueuze bergen en reusachtige vulkanen. En zand en stenen. Heel veel zand en stenen. Aan het eind van de middag krijgen we de laatste lagune te zien: De Laguna Colorada. Een "meer" bestaand uit wit borax en water met de kleur. ....... rood!! De mineralen in deze lagune kleuren het water rood, wat de grote groepen flamingo's fantastisch vinden. Ook zijn er hier lama's. Als we wegrijden vormen er zich lange schaduwen over de dalen. Het begint te schemeren als onze auto problemen krijgt met de versnellingsbak. Tja, het is Bolivia. .... Langzaam rijden we naar het laatste bijzondere natuurverschijnsel. Als we aankomen is het helaas donker bij Sol de Ma艌ana. Een maanlandschap vol met vulkanisme. Rokende geisers en pruttelende modderpoelen. Een geur van rotte eieren verspreidend. Z贸 bijzonder, z贸 imopperend, maar ook z贸 jammer dat we dit bizarre schouwspel niet bij daglicht kunnen aanschouwen. Maar er is niks aan te doen. We verlaten dit maanlandschap op 4900 meter hoogte en dalen af naar 4300 meter hoogte om bij het hostel bij de termale bron, zoals vermeld in het begin, aan te komen. We zijn wel moe, maar een lekker bord spaghetti geeft ons nieuwe energie en om half negen besluiten we om onze badkleding mee te nemen om dat bijzondere bad te nemen. En jongens, 贸贸贸贸贸h; wat is d谩t lekker! Na een uurtje onder de sterrenhemel vinden we het wel mooi geweest en wandelen we terug naar onze slaapzaal in ons afgelegen hostel in de woestijn. Net als 4 andere backpackers, jeugdigen uiteraard, dromen we nog na van de prachtige dag. En hoogteziekte? Alleen nadat Renate uit het warme water stapte voelde ze zich niet goed. Na een kwartier was dat gelukkig weer voorbij. Verder hadden we geen enkele last. Renate besluit de laatste ochtend lekker in bed te blijven, terwijl de anderen de zonsopkomst meemaken in het termale bad. Rond 8 uur worden we naar de laatste hoogtepunten van de excursie gereden. Maar die vallen eigenlijk een beetje tegen na al dat moois van gisteren. Rond kwart voor 10 komen we aan bij de grens met Chili. Het stempeltje van de Boliviaanse douane is rap gehaald. De Chileense douane doet er iets langer over (2,5 uur) en dan rijden we ons vierde land binnen. Onze buschauffeur brengt ons in een uur tijd van 4500 meter hoogte naar een bescheiden 2500 meter in San Pedro de Atacama. Als we uitstappen is het 25 graden! Hier boeken we de busreis naar Salta in Argentini毛 voor dinsdag, pinnen een paar Chileense pesos (200.000) en komen we aan in onze Bed&Breakfast. Hoe mooi God het gebied heeft geschapen wat wij mochten bezoeken, laat zich niet beschrijven. De foto's helpen misschien een beetje. We wensen iedereen een fijne zondag toe. Groetjes Jan en Renate
