Die ontzettend leuke meiden van Hogar de Gina
17 februari 2018 - Chosica, Peru
Beste allemaal,
Als je in een Zuid Amerikaans land komt, zoals Perú, in een meisjeshuis, dan hoop je dat je hartelijk ontvangen wordt en dat je goed contact krijgt met de meiden.
Je hoort wel van het warme Zuid Amerikaanse temperament maar het blijft toch altijd spannend hoe het gaat verlopen. Is de taalbarrière niet een te groot probleem en zitten die meiden wel te wachten op weer nieuwe vrijwilligers. Gaan de avonden niet te lang duren, is 2 maanden niet veel te lang, krijgen we misschien last van heimwee..... Voor wat het laatste betreft gaan zo af en toe de gedachten van Renate toch wel naar het verre Nederland. Soms zijn er wel avonden , als de kleintjes op bed liggen en de oudere meiden naar de Peruaanse variant van "Goede tijden slechte tijden" kijken, die wat lang duren, maar dan vermaken we ons met een spelletje. En we hebben Wordfeud herontdekt😉
Maar overdag hebben we ons werk en die ontzettend leuke meiden van Hogar de Gina.
Met het hebben van van een mobiel maak je hier vriendinnen. "Ooooh Renata, bideo por favor?" "Aaaaah Juan, Soy Luna, por favor?" (Muziekgroep), "Miester Bean?". En meteen hangt er een roedel kinderen aan je.
Ze mogen ook graag aan je haar zitten, bijvoorbeeld staartjes maken, of ze zetten je bril op hun neus.
Deze week vonden de jongste meiden een doos met afgedankte schoenen. Die met hoge hakken hadden natuurlijk de voorkeur. Razend leuk natuurlijk en eerlijk gezegd ging het lopen op die schoenen de 5 en 6 jarigen goed af. Maar er ook nog mee dansen is een heel ander verhaal. Als kegels op een bowlingbaan vielen ze onderste boven waarbij ze het uitschaterden van het lachen.
Waar de meiden niet zo erg om kunnen lachen is het sapje van seňor André. Señor André is de man die elke week 2 dagdelen de moestuin bewerkt. Een goed iets, vinden wij. De meiden zijn wat minder enthousiast. Señor André verbouwd namelijk tarwegras. Met een molentje perst hij het sap er uit. Dit sap, jugo de trigo, moeten de meiden opdrinken. De gekste gezichten worden getrokken als ze deze gruweldrank drinken. Voor ons leverde het hilarische taferelen op.
Tip: Meld je hier nooit bij de poort aan met jugo de trigo: je wordt voor eeuwig de toegang ontzegd.
Op de avond van Valentijnsdag mochten wij samen met de vrijwilligster uit Canada plaats nemen op de stoelen van de (Internationale) jury. Een hele eer. Op Valentijnsavond wordt er door de meiden gedanst. En er zitten pareltjes tussen hoor! We mochten genieten van een hele mooie show van de meiden in hun mooiste kleding. Er was zelfs chips en Inka Kola!
Deze week hadden we, sinds ons verblijf in Hogar de Gina, de eerste regenbui. Terwijl het buiten echt hard regent is de stemming binnen opperbest. In Nederland zitten we misschien niet op regen te wachten maar hier wel. Judith is aan het bakken geslagen van picarones en als een echte marktkoopvrouw roept Rocio: "Picarones, picarones calientes!" Alles en iedereen die nog wakker is, is in de keuken te vinden en de picarones vinden gretig aftrek.
Al deze gebeurtenissen maken het verblijf hier aangenaam.
Ons Spaans verbetert ook ,we kunnen al een happiewappie gesprek voeren met de chicas (meiden).
Groetjes van Jan en Renate
Als je in een Zuid Amerikaans land komt, zoals Perú, in een meisjeshuis, dan hoop je dat je hartelijk ontvangen wordt en dat je goed contact krijgt met de meiden.
Je hoort wel van het warme Zuid Amerikaanse temperament maar het blijft toch altijd spannend hoe het gaat verlopen. Is de taalbarrière niet een te groot probleem en zitten die meiden wel te wachten op weer nieuwe vrijwilligers. Gaan de avonden niet te lang duren, is 2 maanden niet veel te lang, krijgen we misschien last van heimwee..... Voor wat het laatste betreft gaan zo af en toe de gedachten van Renate toch wel naar het verre Nederland. Soms zijn er wel avonden , als de kleintjes op bed liggen en de oudere meiden naar de Peruaanse variant van "Goede tijden slechte tijden" kijken, die wat lang duren, maar dan vermaken we ons met een spelletje. En we hebben Wordfeud herontdekt😉
Maar overdag hebben we ons werk en die ontzettend leuke meiden van Hogar de Gina.
Met het hebben van van een mobiel maak je hier vriendinnen. "Ooooh Renata, bideo por favor?" "Aaaaah Juan, Soy Luna, por favor?" (Muziekgroep), "Miester Bean?". En meteen hangt er een roedel kinderen aan je.
Ze mogen ook graag aan je haar zitten, bijvoorbeeld staartjes maken, of ze zetten je bril op hun neus.
Deze week vonden de jongste meiden een doos met afgedankte schoenen. Die met hoge hakken hadden natuurlijk de voorkeur. Razend leuk natuurlijk en eerlijk gezegd ging het lopen op die schoenen de 5 en 6 jarigen goed af. Maar er ook nog mee dansen is een heel ander verhaal. Als kegels op een bowlingbaan vielen ze onderste boven waarbij ze het uitschaterden van het lachen.
Waar de meiden niet zo erg om kunnen lachen is het sapje van seňor André. Señor André is de man die elke week 2 dagdelen de moestuin bewerkt. Een goed iets, vinden wij. De meiden zijn wat minder enthousiast. Señor André verbouwd namelijk tarwegras. Met een molentje perst hij het sap er uit. Dit sap, jugo de trigo, moeten de meiden opdrinken. De gekste gezichten worden getrokken als ze deze gruweldrank drinken. Voor ons leverde het hilarische taferelen op.
Tip: Meld je hier nooit bij de poort aan met jugo de trigo: je wordt voor eeuwig de toegang ontzegd.
Op de avond van Valentijnsdag mochten wij samen met de vrijwilligster uit Canada plaats nemen op de stoelen van de (Internationale) jury. Een hele eer. Op Valentijnsavond wordt er door de meiden gedanst. En er zitten pareltjes tussen hoor! We mochten genieten van een hele mooie show van de meiden in hun mooiste kleding. Er was zelfs chips en Inka Kola!
Deze week hadden we, sinds ons verblijf in Hogar de Gina, de eerste regenbui. Terwijl het buiten echt hard regent is de stemming binnen opperbest. In Nederland zitten we misschien niet op regen te wachten maar hier wel. Judith is aan het bakken geslagen van picarones en als een echte marktkoopvrouw roept Rocio: "Picarones, picarones calientes!" Alles en iedereen die nog wakker is, is in de keuken te vinden en de picarones vinden gretig aftrek.
Al deze gebeurtenissen maken het verblijf hier aangenaam.
Ons Spaans verbetert ook ,we kunnen al een happiewappie gesprek voeren met de chicas (meiden).
Groetjes van Jan en Renate
Ondanks alles wat de meisjes meemaken of meegemaakt hebben toch veel vrolijkheid en onbevangen zoals kinderen kunnen zijn.
Lieve groet van Anita